10 Eylül 2017 Pazar

EVCİLLEŞTİRDİĞİNİZ BİR CANDAN VAZGEÇMEK...

Yakınlık kurduğunuz, hatta tanıştığınız her canlıdan sorumlusunuz. Saksıya diktiğiniz bir bitkiden, bahçeye ektiğiniz ağaçtan, sokakta görüp evinize aldığınız kediden...
Ayrılık zamanı geldiğinde içiniz yanar, acı duyarsınız. Oysa bir süre önce varlığından haberiniz bile yoktu.O da,siz de özgürdünüz kendi aleminizde... 


Ve Küçük Prens ile Tilki arasında geçen o müthiş diyalog gelir aklınıza...



Küçük Prens.- "Arkadaş arıyorum. Evcil ne demek?"
Tilki -"Genellikle ihmal edilen bir iş," dedi tilki. 
Küçük Prens -"Bağlar kurmak anlamına geliyor."

Tilki  - "örneğin sen benim için hâlâ yüz bin öteki çocuk gibi herhangi bir çocuksun. Benim için gerekli de değilsin. Senin için de aynı şey. Ben de senin için yüz bin öteki tilkiden hiç farkı olmayan herhangi bir tilkiyim. Ama beni evcilleştirirsen, birbirimiz için gerekli oluruz o zaman. Benim için sen dünyadaki herkesten farklı birisi olursun. Ben de senin için eşsiz benzersiz olurum...."




Tilki uzun bir süre Küçük Prens' e baktı. Sonra da "Lütfen, evcilleştir beni!" dedi.
"Çok isterim," dedi Küçük Prens, "ama burada çok kalamayacağım. Bulmam gereken yeni dostlar ve anlamam gereken çok şey var."
"İnsan ancak evcilleştirirse anlar," dedi tilki. "İnsanların artık anlamaya zamanları yok. Dükkânlardan her istediklerini satın alıyorlar. Ama dostluk satılan bir dükkân olmadığı için dostları yok artık. Eğer dost istiyorsan beni evcilleştir."
 
 
 
"Seni evcilleştirmek için ne yapmalıyım?" diye sordu Küçük Prens.
"Çok sabırlı olmalısın," dedi tilki. "Önce karşıma, şöyle uzağa çimenlerin üzerine üstüne oturacaksın. Gözümün ucuyla sana bakacağım, ama birşey söylemeyeceksin. Sözler yanlış anlamaların kaynağıdır. Her gün biraz daha yakınıma oturacaksın..."

 Hepsi özel... Tanıştık, birlikte yaşadık çünkü. Huylarımızı öğrendik. Bağlandık...

Daha bir ay bile olmadı ufaklık ile kaynaşalı. Ama kaynaştık.
Bakkala kadar takipte usta Meloş.Salam hastası. Salamı almadan takibi bırakmaz.     

 Şimdi, onlarla vedalaşmak zorundayım. Kendi yoluma devam etmek için ayrılmalıyız artık. Yeni yerlerinde güvende olmaları için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışacağım.Ama onları çok özleyeceğim....

Keşke, bahçeli bir evim ve ben olmadığımda onlara bakabilecek dostlarım olsaydı...Üzgünüm, çok üzgünüm...