26 ARALIK CUMA SABAHI KAPIMIZA BIRAKILMIŞ.
Bulunduğu gün... Büyüyecek... bahçeye çıkmak isteyecek... hayatı keşfedecek daha... Onu eve mi kapatmalıyım, güvenlik gerekçesi ile bir esir gibi... Çocuklarını asla dizinin dibinden ayırmak istemeyen anneler gibi...
Ve O gün bu kızımızı kaybettik. 15 Mayıs 2014 de doğan Garip Annenin yavrusuydu. Elimizde büyümüş, bahçeye alışmış, mutlu bir şekilde yaşayıp gidiyordu. İsim bile koyamamıştım. İsim verirsem, aidiyet duygumu güçlendiririm korkusuyla. Oysa hiç dokunamadığım kedilere bile isim verdim ben...
Başına ne geldiğini hiçbir zaman bilemeyeceğim belki. Dünya tatlısı Veterinerimiz onu kurtarmak için çok uğraştı. Darbe almış boynuna dedi.
Diş izi yok, parçalama yok. Sanki bir tekme... İğrenç ve acımasız bir darbe... İnsana alışık olmasının bedeli. Belli ki başını o "insana" doğru uzatmış... O da... O da...
4 ay yaşayabildi sokaklarda. Sokak kedisi dedik ona... Oysa sokakların kedisi olmaz. Kedilerin bahçesi olur...
O, bahçemizin kedisiydi... İnsanlığımız, vicdanımızdı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder